Allah'a emanet yaşadığımız şu günlerde hepimiz potansiyel birer engelliyiz. Hatırlanmalıdır ki; engellilik her zaman doğuştan gelen bir durum değil; sonradan da başımıza gelebilir. Her an bir patlamayla kolumuzu, bacağımızı kaybedebilir, bir trafik canavarı nedeniyle serbest hareket yetimizi kaybedebiliriz. Bu parkuru tamamlayan engelli sporcularımız kendini her şeyden soyutlayıp insanlara küsmek yerine sporla hayata bağlanmayı seçmiş güçlü kişiler. Onları hayatın kenarına itmek yerine; hayata bağlanmak için tutundukları ama sportif faaliyetlerde, ama kültürel ve sanatsal etkinliklerde cesaretlendirip yaşama sevinçlerini arttırmak bizim de hayatımızı zenginleştirecektir diye düşünüyorum. Umuyorum ki engelliler için yapılan şeyler göstermelik olmaktan çıkıp gerçekten hayatlarını kolaylaştıracak seviyeye çıkarılsın, ki böylece birlikte stressiz paylaşalım caddeleri, sokakları, köprüleri, otobüsleri, dolmuşları, parkları...vb. kısaca hayatı.
Her koşu etkinliğinde "ben de arkadaşlara eşlik etsem mi?" diyorsam da fotoğrafla koşu arasında kaldığım an fotoğrafçılık baskın çıkıyor; hem de sol gözüm şişmişken bile... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder